The thick line between girls and boys
Tinoyo si Aia nung 7:44 PM
Ka-chat ko kanina ang kaibigan ko. Napag-usapan namin ang pagkakaroon niya ng gelpren. Nakantyawan ko kasi ng pagiging torpe. Natrauma lang naman daw siya kaya ayaw na muna niya sumabak sa larangan ng pagiging boypren. Masaya na daw ang date date lang.
Francis: oo dami chikas dun
Aia: torpe ka naman e
Francis: ano yan issue? walangya to. hahaha. paano mo nasabing torpe ako?
Aia: joke lang yun
Francis: ayoko lang talaga na mag gelpren muna. taena nakakatrauma e. hahaha. yung padate date nalang muna. masaya pa walang obligasyon.
Aia: MASAYA NGA YUN. though hindi ko pa nararanasan yung ganun
Francis: hahaha. pangit sa babae. di bagay.
Aia: andaya talaga ng mundo. fair lang yun. kayo date date. dapat kami rin pwede.
Francis: hahahah. di bagay.
Aia: bat naman? gender equality lang yun.
Francis: di bagay sa inyo. hahaha.
Naiinis ako! Alam ko mababasa mo 'to dahil ipapabasa ko 'to sayo mamaya pagka-online mo. Hahahah! Joke lang. *hug*
Pero bakit ganun? Ipakita niyo nga sakin ang dahilan bakit pangit tignan sa babae ang pa-date date lang at sa lalaki okay lang? Madaya diba? Madaya madaya madaya!
Galit ako! *kunyari* Hahahaha!
[edit] Binasa na ni Francis ang blog. Hahaha! Natuwa.:p At sinagot ang tanong ko.
Francis: bakit nga ba hindi bagay? Siguro mas nirerespeto kasi ng lalaki ang mga babae kaya mataas tingin nila sa kanila. siguro sa lipunan natin nirerespeto ang babae sa pagiging malinis. o diba? mataas kasi tingin ko sa mga babae.
Hindi ko na itutuloy kasi nag self-pity na siya.:p Hahaha! Peace
Franz!
[/edit]Labels: relationshit
I don't wanna wait anymore
Tinoyo si Aia nung 12:37 AM
Pero kailangan...
Dahil wala pa kaming internet. Well meron pero dahil sinakluban kami ng kamalasan pagdating sa mga serbisyo ng PLDT. 475kb downloaded in 5 mins. KAMUSTA? Pero tsaka na ang mga kwento.
Gusto ko lang sabihin na nakakafrustrate dahil gustong gusto kong kumanta pero paos ako.
FYI: HINDI MAGANDA BOSES KO PERO ENJOY AKO KUMANTA! HAHAHA!
P.S. Asa kapitbahay pa ko (pinsan) dapat na pala akong umuwi at mag adik sa GG! Hahaha.
Labels: PINAS
Usapang hapagkainan
Tinoyo si Aia nung 2:18 PM
Title:
Click
Nanay: Palit na tayo ng TV.
Aia: Ayoko nga.
Nanay: *tawa* Porket may remote na TV mo e no? *tawa*
Aia: Bilhin mo na kasi yung binibenta ni manong.
Nanay: Pangit naman kasi ng itsura e.
Aia:
Okay lang yun! Ibabato lang din naman ni dadi yun kapag nag-away kayo e.
Nanay & Aia: *TAWA*
Title:
China o Finland? No daldalan!
*habang nananaghalian*
Aia: Ma may gagawin ka sa kwarto niyo?
Nanay: Meron. Magcocomputer.
Aia: Doon nalang ako mag-aaral, init sa kwarto ko e.
Nanay: Sige.
Aia: Wag mo ko dadaldalin a?
Matapos mananghalian...
*asa kwarto na nag-aaral*
Aia: Ma, pahiram ng selepono mo.
Nanay: *abot ng cellphone* Bakit?
Aia: Tignan ko lang saang bansa ginawa ito.
Aia: *balik cellphone*
Nanay: Tapos na?
Aia: Opo. Finland din ma. Parehas tayo.
Nanay: O wag mo na kong daldalin, mag-aaral ako. *ngisi*
Aia: Ekekek!
Fact # 1: Ang TV ko sa kwarto, at ang TV nila sa kwarto nila ay parehas wala ng remote. Parehas nabiktima ng tatay ko. Pero nakabili na si inay para sa TV ko, kaya gusto niyang makipagpalit. Haha.
Fact # 2: Mas madaldal nanay ko sakin. *Period*
Labels: ermats, pamilya
'Good' morning
Tinoyo si Aia nung 10:06 PM
Pumasok ako kanina para kumuha ng clearance. Wala pang isang minuto nakuha ko na ang clearance ko. Bumyahe ako ng halos isa't kalahating oras para sa isang minutong pagkuha at pag-abot ng clearance ko sa presidente namin. I-times two mo pa dahil hindi pa balikan yang 1 hour and 30 minutes. 'Good' morning no?
Kung isang ordinaryong araw to, buong araw nakakunot ang noo ko. Pero hindi, magdamag akong nakangiti! Umagang kay libog. Yan ang 'good' morning.
Sabay kaming pumasok ng pinsan ko. Walang pinagbago, lahat ng makita namin pinagtatawanan namin. Nakatayo kami sa platform ng LRT ng biglang may dalawang nagbabagang kalalakihan ang dumating. HOLY MOLY! Nalaglag ata yung tampon ko kasama ng dignidad ko.
Ang nakakatawa sa pangyayari ay mukhang nahulog din yung saluwal nung lalaki na itago natin sa pangalang grey guy ng makita niya ako. Hahaha! Mahangin kung mahangin pero nagkukwento lang ako.
Kilig na kilig ako. Pero tulad ng kahit anong kwento, dapat laging may flaw. Nanguna tong dalawang lalaki sa pagpasok sa LRT para maka-upo. Nagtagumpay naman sila! Nakaka-turn off dahil ang dami pang nakatayong mga kababaihan. Yung mga ganitong klaseng lalaki pang libog purposes lang talaga kaya naman hindi ko na pinansin, ninamnam ko nalang yung moment.
Mauuna akong bumaba sa pinsan ko. J. Ruiz lang ako, siya Legarda pa. Nangpababa na ako hindi man lang ako nakapagbabay
(syempre joke lang to) kay grey guy. Hindi man lang siya nakatikim ng malagkit kong tingin! Hahaha. Pagbaba ko palang nagtext agad ang pinsan ko:
Insan: Gago insan. Sinundan ka ng tingin palabas. AS IN TALAGA! Lumingon pa. HAHAHAHAHA!
Aia: Eeee. We shall see each other again. Sabihin mo sakin saan bababa a?
At yan, yan ang 'good' morning ko! :D
More info: Bumaba sila sa Legarda. Tiga Beda! Kung kakilala mo pala yung mga talent sa kwento ko, wag mo ng ishare sa kanya to. Nakakahiya! Hahaha! Ibigay mo nalang agad yung number ko.:))
Labels: buhay estudyante, self
Sometimes Happiness, Sometimes Sadness
Tinoyo si Aia nung 3:36 PM
Kabhi Khushi Kabhi Gham (Sometimes happiness, sometimes sadness) is a Bollywood film released in the year 2001. It was the highest grossing Indian film overseas til 2006. It climbed up to 3rd place in the British box office within two weeks of release, and maintained its place for over 3 weeks. The film was also thought to have broken the American Box Office Top 10, but this remains uncertain due to a lack of confirmed figures from the distributors. The film was the first Bollywood feature to see a theatrical release in Germany, with German subtitles, a dubbed version was produced, too.
Wag matinag! Punasan ang tumutulong dugo sa ilong. Cinopy-paste ko lang yan dito.
Hindi ko pa napapanood ito ng buo dahil tumatagingting na tatlong oras ng pagbabasa ng subtitle ang tatahakin ko kung gusto kong matapos ng naiintindihan ang pelikulang ito. Wala akong oras
(lack of a better excuse), pero gusto kong mapanood to. Typical family-culture-feel-good movie
ata to
(ayon sa nabasa ko sa plot).
Third year highschool ako nung una kong na-sight to sa mga pinsan ko. Kung medyo kilala niyo kasi mga pinsan ko o angkan namin, may pagka-weirdo talaga kami sa taste sa kung saan saan. At sinasabi kong mahirap kami magkagusto sa isang bagay dahil kinaaadikan talaga namin to, tila ba mga tambay na nag-aadik sa katol.
Tulad ng inaasahan, na-adik nga kami dito. Ako bahagya lang dahil minsan lang ako lumuwas ng Maynila noon kung saan nakatira ang pinsan kong nagpasimuno nito. Kabisado namin ang mga kanta dito, sila karamihan ako dalawa lang. Take note Hindu yung lenggwahe sa kanta na may onting English
(HinduGlish)! Bole Chudiyan, Baaja baaja ramji
(pauso ko lang yung spelling) at You are my Soniya. Ito ang mga paborito ko dito.
*
Bole Chudiyan at Baaja baaja ramji-
ito yung asa unahan ng kanta bago yung Bole Chudiyan
*
You are my Soniya
Napansin ko lang sa kanila, talaga bang form of pag-highlight nila ang pahanginin ang buhok ng kung sino man ang dapat na bida sa isang eksena? Ito ba ang spotlight nila? O talagang kailangan lang nilang i-emphasize ang buhok ng mga artista nila dahil may sponsor silang shampoo?
Labels: bollywood, media, pelikula
Change (pagdadramang nauwi sa pagplug)
Tinoyo si Aia nung 9:24 AM
Ang tagal kong nawala sa blogging world, na sikat na palang tawag ngayon ay blogsphere
(o may ibang ibig sabihin to?). Bakit ba ako tumigil? Bakit ako nawala?
Paano ba naman kasi nag-disappear din bigla ang mga naging matatalik kong kaibigan sa "blogsphere". M.I.A silang lahat! At ngayon, ang natitira kong inspirasyon, ang nag-iisang idolo ko
(no, actually marami silang iniidolo ko) ay nawala na rin. Saan nalang ako huhugot ng inspirasyon ngayon? Nakakalungkot talaga!
Bakit ba kasi kailangang magblog? Ano ba namang napapala mo dito?
Nauso to sa amin noong pers year hayskul ako. Asa Stage V pa ako noon ng developmental stages ni Erik Erikson. Ego Identity VS. Role Confusion. Gusto ko makiuso. Gusto ko gumawa ng sarili kong pagkatao.
Una kong blog ay sa
Tabulas. Ito ang nirecommend sakin ng mga ginayahan ko sa school. Nakagawa naman ako ng pangalan dito. Ako ang baby nila! Nakalikom
(parang pera lang) din ako ng maraming kaibigan, maraming ate, ati-ate-han, gusto maging ate, pinipilit maging ate. Pero tulad ng kasabihan
change is inevitable, nagbago ang lahat. Hindi ko maintindihan kung anong klaseng rocketship ang pumasok sa kokote ng nagmemaintain ng tabulas at pinahirap nya ang HTML / CSS coding nito. Nawalan ako ng gana kaya lumipat ako sa
Blogspot.
Hindi ko alam kung bakit kinukwento ko sayo to, pero sige itutuloy ko nalang.
Buhay ko sa blogspot? Malungkot nung una, dahil nilalangaw lang ang blog ko. Hindi alam ng mga cybergeeks na may nag-eexist na ako sa cyberspace. Hanggang sa nagkaroon din ako ng mga kaibgan na hindi ko na alam kung asan na ngayon. Ilang beses rin akong nagpalit ng blog sa blogspot. Nawawala kasi siguro ang essence ng pagsusulat habang tumatagal. Na-tatrap ako sa isang bagay na hindi naman dapat kahulugan.
gising24oras - unang blogspot url; boyfriend related url; pinaka-ayoko sa lahat nagkukwento tungkol sa lablayp ko.
syeting - supposedly secret blog pero walang nangyari.
edikulit - ang blog namin ng matalik kong kaibigan sa cyberspace, si Kaishie na parang kabute nalang ngayon na pagsulpot sulpot sa YM ko.
tutsangkulot - ang pinakanagtagal kong blog; ang naging pinakamabenta; ang pinagsisisihan ko kung bakit ganun nalang ito ngayon; nakakalungkot dahil hindi ko na ito maibalik.
Tulad ng sabi ko, na-trap ako sa isang bagay na hindi ko na malabasan. Ang pagsusulat tungkol sa lablayp ay parang pagpasok sa isang blackhole. Hindi ka na makalalabas kahit na maintindihan o masolb mo pa ang lahat ng problems sa Quantum Mechanics. Na-trap ako dyan! Habang tumatagal puro tungkol nalang sa boyfriend ang na ikukuwento ko. Nakaka-umay din. Pati ang mga kaibigan at mambabasa ko nawawalan na ng gana hanggang sa... nagdisappear nalang din ako.
Hindi ko alam kung anong patutunguhan ng blog post na ito...
Ngayon nagbabalik ako. Nakakita nanaman ako ng inspirasyon! At pinapanalangin kong wag itong mauwi sa trahedya na nangyari sa blog ni
Mr. D (ang masalimuot na pagbura niya nito).
Kwentong barbero. Turista pa ko sa page nya! Alam kong matagal na syang nageexist pero ngayon lang ako nagawi sa parte ng cyberspace na ito. Master Marcus Rex II aka '
Badoodles', ang bagong inspirasyon.
Hindi lang puro kwento niya mababasa niyo dito. Para rin itong library ng mga blog sa cryberspace. Paunti-unti kong brina-browse ang mga catalogs niya at naghahanap pa ng ibang magiging inspirasyon.
At ngayon dapat umaalis na ko dahil finals ko pa. Ang haba pa ng aaralin ko. T_T
*
Missing
In
Action.
*Read more about Erik Erikson
here.
*More about black hole
here.
*
Quantum MechanicsLabels: self
Risk for dehydration
Tinoyo si Aia nung 9:38 PM
Ini-LBM ako! T_T
Labels: self
Papaya pt 2
Tinoyo si Aia nung 5:02 PM
"It has a high level of hormones that counter libido. :D
Ayon nga kay Ramon Bautista: the anti Horny fruit :D
Peace boss aia :D" -
Nivek Serrot
Tulad ng post ko sa multiply, wala lang yan! Yan lang ang talaga unang pumasok sa isip kong salita.
Dalawang buwan nanaman pala ang nakalipas. May sapot na dito sa bago kong tahanan, di ko nanaman nalilinis. Andaming tumatakbo sa isip ko kanina, naglaho bigla. Sayang! Mamaya, reredial ko ulit baka sakaling may sumagot!
Labels: self
The thick line between girls and boys
Tinoyo si Aia nung 7:44 PM
Ka-chat ko kanina ang kaibigan ko. Napag-usapan namin ang pagkakaroon niya ng gelpren. Nakantyawan ko kasi ng pagiging torpe. Natrauma lang naman daw siya kaya ayaw na muna niya sumabak sa larangan ng pagiging boypren. Masaya na daw ang date date lang.
Francis: oo dami chikas dun
Aia: torpe ka naman e
Francis: ano yan issue? walangya to. hahaha. paano mo nasabing torpe ako?
Aia: joke lang yun
Francis: ayoko lang talaga na mag gelpren muna. taena nakakatrauma e. hahaha. yung padate date nalang muna. masaya pa walang obligasyon.
Aia: MASAYA NGA YUN. though hindi ko pa nararanasan yung ganun
Francis: hahaha. pangit sa babae. di bagay.
Aia: andaya talaga ng mundo. fair lang yun. kayo date date. dapat kami rin pwede.
Francis: hahahah. di bagay.
Aia: bat naman? gender equality lang yun.
Francis: di bagay sa inyo. hahaha.
Naiinis ako! Alam ko mababasa mo 'to dahil ipapabasa ko 'to sayo mamaya pagka-online mo. Hahahah! Joke lang. *hug*
Pero bakit ganun? Ipakita niyo nga sakin ang dahilan bakit pangit tignan sa babae ang pa-date date lang at sa lalaki okay lang? Madaya diba? Madaya madaya madaya!
Galit ako! *kunyari* Hahahaha!
[edit] Binasa na ni Francis ang blog. Hahaha! Natuwa.:p At sinagot ang tanong ko.
Francis: bakit nga ba hindi bagay? Siguro mas nirerespeto kasi ng lalaki ang mga babae kaya mataas tingin nila sa kanila. siguro sa lipunan natin nirerespeto ang babae sa pagiging malinis. o diba? mataas kasi tingin ko sa mga babae.
Hindi ko na itutuloy kasi nag self-pity na siya.:p Hahaha! Peace
Franz!
[/edit]Labels: relationshit
I don't wanna wait anymore
Tinoyo si Aia nung 12:37 AM
Pero kailangan...
Dahil wala pa kaming internet. Well meron pero dahil sinakluban kami ng kamalasan pagdating sa mga serbisyo ng PLDT. 475kb downloaded in 5 mins. KAMUSTA? Pero tsaka na ang mga kwento.
Gusto ko lang sabihin na nakakafrustrate dahil gustong gusto kong kumanta pero paos ako.
FYI: HINDI MAGANDA BOSES KO PERO ENJOY AKO KUMANTA! HAHAHA!
P.S. Asa kapitbahay pa ko (pinsan) dapat na pala akong umuwi at mag adik sa GG! Hahaha.
Labels: PINAS
Usapang hapagkainan
Tinoyo si Aia nung 2:18 PM
Title:
Click
Nanay: Palit na tayo ng TV.
Aia: Ayoko nga.
Nanay: *tawa* Porket may remote na TV mo e no? *tawa*
Aia: Bilhin mo na kasi yung binibenta ni manong.
Nanay: Pangit naman kasi ng itsura e.
Aia:
Okay lang yun! Ibabato lang din naman ni dadi yun kapag nag-away kayo e.
Nanay & Aia: *TAWA*
Title:
China o Finland? No daldalan!
*habang nananaghalian*
Aia: Ma may gagawin ka sa kwarto niyo?
Nanay: Meron. Magcocomputer.
Aia: Doon nalang ako mag-aaral, init sa kwarto ko e.
Nanay: Sige.
Aia: Wag mo ko dadaldalin a?
Matapos mananghalian...
*asa kwarto na nag-aaral*
Aia: Ma, pahiram ng selepono mo.
Nanay: *abot ng cellphone* Bakit?
Aia: Tignan ko lang saang bansa ginawa ito.
Aia: *balik cellphone*
Nanay: Tapos na?
Aia: Opo. Finland din ma. Parehas tayo.
Nanay: O wag mo na kong daldalin, mag-aaral ako. *ngisi*
Aia: Ekekek!
Fact # 1: Ang TV ko sa kwarto, at ang TV nila sa kwarto nila ay parehas wala ng remote. Parehas nabiktima ng tatay ko. Pero nakabili na si inay para sa TV ko, kaya gusto niyang makipagpalit. Haha.
Fact # 2: Mas madaldal nanay ko sakin. *Period*
Labels: ermats, pamilya
'Good' morning
Tinoyo si Aia nung 10:06 PM
Pumasok ako kanina para kumuha ng clearance. Wala pang isang minuto nakuha ko na ang clearance ko. Bumyahe ako ng halos isa't kalahating oras para sa isang minutong pagkuha at pag-abot ng clearance ko sa presidente namin. I-times two mo pa dahil hindi pa balikan yang 1 hour and 30 minutes. 'Good' morning no?
Kung isang ordinaryong araw to, buong araw nakakunot ang noo ko. Pero hindi, magdamag akong nakangiti! Umagang kay libog. Yan ang 'good' morning.
Sabay kaming pumasok ng pinsan ko. Walang pinagbago, lahat ng makita namin pinagtatawanan namin. Nakatayo kami sa platform ng LRT ng biglang may dalawang nagbabagang kalalakihan ang dumating. HOLY MOLY! Nalaglag ata yung tampon ko kasama ng dignidad ko.
Ang nakakatawa sa pangyayari ay mukhang nahulog din yung saluwal nung lalaki na itago natin sa pangalang grey guy ng makita niya ako. Hahaha! Mahangin kung mahangin pero nagkukwento lang ako.
Kilig na kilig ako. Pero tulad ng kahit anong kwento, dapat laging may flaw. Nanguna tong dalawang lalaki sa pagpasok sa LRT para maka-upo. Nagtagumpay naman sila! Nakaka-turn off dahil ang dami pang nakatayong mga kababaihan. Yung mga ganitong klaseng lalaki pang libog purposes lang talaga kaya naman hindi ko na pinansin, ninamnam ko nalang yung moment.
Mauuna akong bumaba sa pinsan ko. J. Ruiz lang ako, siya Legarda pa. Nangpababa na ako hindi man lang ako nakapagbabay
(syempre joke lang to) kay grey guy. Hindi man lang siya nakatikim ng malagkit kong tingin! Hahaha. Pagbaba ko palang nagtext agad ang pinsan ko:
Insan: Gago insan. Sinundan ka ng tingin palabas. AS IN TALAGA! Lumingon pa. HAHAHAHAHA!
Aia: Eeee. We shall see each other again. Sabihin mo sakin saan bababa a?
At yan, yan ang 'good' morning ko! :D
More info: Bumaba sila sa Legarda. Tiga Beda! Kung kakilala mo pala yung mga talent sa kwento ko, wag mo ng ishare sa kanya to. Nakakahiya! Hahaha! Ibigay mo nalang agad yung number ko.:))
Labels: buhay estudyante, self
Sometimes Happiness, Sometimes Sadness
Tinoyo si Aia nung 3:36 PM
Kabhi Khushi Kabhi Gham (Sometimes happiness, sometimes sadness) is a Bollywood film released in the year 2001. It was the highest grossing Indian film overseas til 2006. It climbed up to 3rd place in the British box office within two weeks of release, and maintained its place for over 3 weeks. The film was also thought to have broken the American Box Office Top 10, but this remains uncertain due to a lack of confirmed figures from the distributors. The film was the first Bollywood feature to see a theatrical release in Germany, with German subtitles, a dubbed version was produced, too.
Wag matinag! Punasan ang tumutulong dugo sa ilong. Cinopy-paste ko lang yan dito.
Hindi ko pa napapanood ito ng buo dahil tumatagingting na tatlong oras ng pagbabasa ng subtitle ang tatahakin ko kung gusto kong matapos ng naiintindihan ang pelikulang ito. Wala akong oras
(lack of a better excuse), pero gusto kong mapanood to. Typical family-culture-feel-good movie
ata to
(ayon sa nabasa ko sa plot).
Third year highschool ako nung una kong na-sight to sa mga pinsan ko. Kung medyo kilala niyo kasi mga pinsan ko o angkan namin, may pagka-weirdo talaga kami sa taste sa kung saan saan. At sinasabi kong mahirap kami magkagusto sa isang bagay dahil kinaaadikan talaga namin to, tila ba mga tambay na nag-aadik sa katol.
Tulad ng inaasahan, na-adik nga kami dito. Ako bahagya lang dahil minsan lang ako lumuwas ng Maynila noon kung saan nakatira ang pinsan kong nagpasimuno nito. Kabisado namin ang mga kanta dito, sila karamihan ako dalawa lang. Take note Hindu yung lenggwahe sa kanta na may onting English
(HinduGlish)! Bole Chudiyan, Baaja baaja ramji
(pauso ko lang yung spelling) at You are my Soniya. Ito ang mga paborito ko dito.
*
Bole Chudiyan at Baaja baaja ramji-
ito yung asa unahan ng kanta bago yung Bole Chudiyan
*
You are my Soniya
Napansin ko lang sa kanila, talaga bang form of pag-highlight nila ang pahanginin ang buhok ng kung sino man ang dapat na bida sa isang eksena? Ito ba ang spotlight nila? O talagang kailangan lang nilang i-emphasize ang buhok ng mga artista nila dahil may sponsor silang shampoo?
Labels: bollywood, media, pelikula
Change (pagdadramang nauwi sa pagplug)
Tinoyo si Aia nung 9:24 AM
Ang tagal kong nawala sa blogging world, na sikat na palang tawag ngayon ay blogsphere
(o may ibang ibig sabihin to?). Bakit ba ako tumigil? Bakit ako nawala?
Paano ba naman kasi nag-disappear din bigla ang mga naging matatalik kong kaibigan sa "blogsphere". M.I.A silang lahat! At ngayon, ang natitira kong inspirasyon, ang nag-iisang idolo ko
(no, actually marami silang iniidolo ko) ay nawala na rin. Saan nalang ako huhugot ng inspirasyon ngayon? Nakakalungkot talaga!
Bakit ba kasi kailangang magblog? Ano ba namang napapala mo dito?
Nauso to sa amin noong pers year hayskul ako. Asa Stage V pa ako noon ng developmental stages ni Erik Erikson. Ego Identity VS. Role Confusion. Gusto ko makiuso. Gusto ko gumawa ng sarili kong pagkatao.
Una kong blog ay sa
Tabulas. Ito ang nirecommend sakin ng mga ginayahan ko sa school. Nakagawa naman ako ng pangalan dito. Ako ang baby nila! Nakalikom
(parang pera lang) din ako ng maraming kaibigan, maraming ate, ati-ate-han, gusto maging ate, pinipilit maging ate. Pero tulad ng kasabihan
change is inevitable, nagbago ang lahat. Hindi ko maintindihan kung anong klaseng rocketship ang pumasok sa kokote ng nagmemaintain ng tabulas at pinahirap nya ang HTML / CSS coding nito. Nawalan ako ng gana kaya lumipat ako sa
Blogspot.
Hindi ko alam kung bakit kinukwento ko sayo to, pero sige itutuloy ko nalang.
Buhay ko sa blogspot? Malungkot nung una, dahil nilalangaw lang ang blog ko. Hindi alam ng mga cybergeeks na may nag-eexist na ako sa cyberspace. Hanggang sa nagkaroon din ako ng mga kaibgan na hindi ko na alam kung asan na ngayon. Ilang beses rin akong nagpalit ng blog sa blogspot. Nawawala kasi siguro ang essence ng pagsusulat habang tumatagal. Na-tatrap ako sa isang bagay na hindi naman dapat kahulugan.
gising24oras - unang blogspot url; boyfriend related url; pinaka-ayoko sa lahat nagkukwento tungkol sa lablayp ko.
syeting - supposedly secret blog pero walang nangyari.
edikulit - ang blog namin ng matalik kong kaibigan sa cyberspace, si Kaishie na parang kabute nalang ngayon na pagsulpot sulpot sa YM ko.
tutsangkulot - ang pinakanagtagal kong blog; ang naging pinakamabenta; ang pinagsisisihan ko kung bakit ganun nalang ito ngayon; nakakalungkot dahil hindi ko na ito maibalik.
Tulad ng sabi ko, na-trap ako sa isang bagay na hindi ko na malabasan. Ang pagsusulat tungkol sa lablayp ay parang pagpasok sa isang blackhole. Hindi ka na makalalabas kahit na maintindihan o masolb mo pa ang lahat ng problems sa Quantum Mechanics. Na-trap ako dyan! Habang tumatagal puro tungkol nalang sa boyfriend ang na ikukuwento ko. Nakaka-umay din. Pati ang mga kaibigan at mambabasa ko nawawalan na ng gana hanggang sa... nagdisappear nalang din ako.
Hindi ko alam kung anong patutunguhan ng blog post na ito...
Ngayon nagbabalik ako. Nakakita nanaman ako ng inspirasyon! At pinapanalangin kong wag itong mauwi sa trahedya na nangyari sa blog ni
Mr. D (ang masalimuot na pagbura niya nito).
Kwentong barbero. Turista pa ko sa page nya! Alam kong matagal na syang nageexist pero ngayon lang ako nagawi sa parte ng cyberspace na ito. Master Marcus Rex II aka '
Badoodles', ang bagong inspirasyon.
Hindi lang puro kwento niya mababasa niyo dito. Para rin itong library ng mga blog sa cryberspace. Paunti-unti kong brina-browse ang mga catalogs niya at naghahanap pa ng ibang magiging inspirasyon.
At ngayon dapat umaalis na ko dahil finals ko pa. Ang haba pa ng aaralin ko. T_T
*
Missing
In
Action.
*Read more about Erik Erikson
here.
*More about black hole
here.
*
Quantum MechanicsLabels: self
Risk for dehydration
Tinoyo si Aia nung 9:38 PM
Ini-LBM ako! T_T
Labels: self
Papaya pt 2
Tinoyo si Aia nung 5:02 PM
"It has a high level of hormones that counter libido. :D
Ayon nga kay Ramon Bautista: the anti Horny fruit :D
Peace boss aia :D" -
Nivek Serrot
Tulad ng post ko sa multiply, wala lang yan! Yan lang ang talaga unang pumasok sa isip kong salita.
Dalawang buwan nanaman pala ang nakalipas. May sapot na dito sa bago kong tahanan, di ko nanaman nalilinis. Andaming tumatakbo sa isip ko kanina, naglaho bigla. Sayang! Mamaya, reredial ko ulit baka sakaling may sumagot!
Labels: self