Philippine International Convention Center
Tinoyo si Aia nung 9:12 AM
Kasalukuyang asa Plenary Hall ako, sa kalagitnaan ng commencement exercise. Ito na 'to, graduate na ko. Ilang minuto nalang aakyat na ko ng entablado para abutin ang diploma ko. Dagdag na ako sa unemployment rate. Labing pitong taon ang natapos sa loob ng eskwelahan. Whoa! Grabe! Tapos ng lahat. Tapos na. Unless may magpapaaral pa sakin sa Med school.
Pero kakaiba pakiramdam ko. Di ko alam, hangga't hindi siguro ako pumapasa ng NLE, hindi ko pa talaga mararamdamang totoong tapos na ako.
Sa totoo gusto ko makinig sa mga speech, tingin ko maiinspire ako, pero hindi talaga kaya ng katiting kong attention span.
Wala ako masyadong masabi, basta. Graduate ako! Happy graduation sa akin!
Labels: buhay estudyante
Graduation Day
Tinoyo si Aia nung 9:29 AM
*deleted original post*
Binura ko ang original post ko dahil napansin kong ang lanta ko ng magsulat kumpara sa
dati. Nagrounds kasi ako sa mga blog na madalas kong binabasa, nakakuha lang ako ng onting inspirasyon. Pero sa totoo nainggit lang ako sa kung paano sila magsulat na kahit nobela ang post nila, masarap basahin hanggang katapusan.
Ilang araw nalang, 6 days to be exact, madadagdag na ko sa unemployment rate ng Pilipinas. Pero sa mga course na kailangan pa ng lisensya para manloko ng iba, este makapagtrabaho, isang bagay lang ang pag graduate, at everything ang pagpasa sa boards. Kapag ako bumagsak ng NLE, ayoko ng magsalita dahil marami mag-aapila sa lait na gagawin ko.
Isa lang naman ang gusto ko sa buhay, ang SUMIKAT. Umbrella effect kung baga, kapag sikat ka ang daming perks na wag na nating isa isahin dahil hindi rin ako siguarado kung anu ano ang mga yun, basta alam ko marami. Bakit hindi ba ko pinanganak sa isang marangya o tanyag na pamilya.
Nagkakaroon ako ng post-graduate crisis ngayon (na sa totoo lang medyo stagnant naman ang feeling ko na yan at nauubusan lang ako ng sasabihin ngayon). Hindi ko alam ang gusto kong gawin sa buhay, gusto ko ba talaga magpaalila sa mga doctor sa ospital, o gumiling nalang sa Pegasus para sa madaling pera. Mapapalaki pa ang tyansang makuha akong dancer sa Wowowee at maging karelasyon si Willy. Pero hindi nga pala ako marunong sumayaw at mukha akong butete sa laki ng tiyan ko.
Main point is, hindi ko na gusto ang kursong pinili ko. At huli na ang lahat para magrewind at patungan ang mixtape na record ng buhay ko.
Pero sabi nila di pa naman huli ang lahat. Hindi nga ba?
Gusto ko lang naman ay sumali sa PBB, kamuhian ng mga tiga panood at maging artista. Bow.
Labels: buhay estudyante, life, twenty-something problems
Written presage
Tinoyo si Aia nung 9:33 PM
Binantaan ko yung ex-boyfriend ng kaibigan ko kanina (pero di nakarating sakanya, sa kaibigan ko ko lang sinabi) na wag na wag siyang magpapakita sakin/samin, nang hindi ko naman talaga alam kung ano ang kaya kong gawin sakanya, at kung may magagawa nga ba talaga ako kapag nakita ko siya. Siguro sinabi ko lang yun para lang wag talaga siyang magpakita sakin dahil sobrang ma-bi-BV ang araw ko kapag nakita kong pagmumukhang niyang maitim. Sorry, pero tang ina niya! Hayop siya.
Hindi naman talaga dapat tungkol sa galit ko sa malaking maitim na bulas na yun na repeater ang post na ito. Pero nvm, natatakluban ng galit yung isip ko ngayon.
P.S. Tungkol dapat sa pagbabanta ang blog na ito pero nalimutan ko na yung sasabihin ko.
P.S. Sa P.S. Galit talaga ako. At malaki, mataba, maitim at repeater talaga yung ungas na ex-boyfriend na yun. Kung kilala mo siya, tahimik ka nalang.
P.S sa P.S ng P.S. BV tuloy ako.
[edit]
Kakasabi ko lang sa previous post ko na ayokong magsusulat tungkol sa mga bagay na dapat ikagalit. Tsss.
[/edit]
[edit ulit]
Sa ibang blog ko pala sinulat yun! Hahaha!
[/edit ulit]Labels: relationshit
Once a year post, eh?
Tinoyo si Aia nung 4:28 PM
Unang blog para sa taong 2010. Gusto ko sanang sumulat ng review tungkol sa nakaraang taon, pero masyado ng late. At tinatamad din ako.
Bumabawi ang taong ito sakin. Napakasaya! Nakapaligaya. Napakabuti ng Diyos. Ang galing! Masaya lang talaga ako. (Btw, I'm in the middle of review class. Haha)
Malapit na ang araw ng kapanganakan ko. Minsan lang ako talagang maging excited dito. Kadalasan ayoko pang pinaaalam dahil, ewan ko. Hahaha!
Ayy, dismissed na kami.... Ay di pa pala. Labo nitong prof!
Going back. Marami akong ineexpect sa araw ng birthday ko! Woohoo! Hindi ko na iisa isahin dahil magmumukha lang akong mayabang.
Hindi ko talaga alam kung ano ba dapat isusulat ko, tae! Tae! Shit!
Tae pinag-uusapan ng klase ngayon! :))
Labels: self
Philippine International Convention Center
Tinoyo si Aia nung 9:12 AM
Kasalukuyang asa Plenary Hall ako, sa kalagitnaan ng commencement exercise. Ito na 'to, graduate na ko. Ilang minuto nalang aakyat na ko ng entablado para abutin ang diploma ko. Dagdag na ako sa unemployment rate. Labing pitong taon ang natapos sa loob ng eskwelahan. Whoa! Grabe! Tapos ng lahat. Tapos na. Unless may magpapaaral pa sakin sa Med school.
Pero kakaiba pakiramdam ko. Di ko alam, hangga't hindi siguro ako pumapasa ng NLE, hindi ko pa talaga mararamdamang totoong tapos na ako.
Sa totoo gusto ko makinig sa mga speech, tingin ko maiinspire ako, pero hindi talaga kaya ng katiting kong attention span.
Wala ako masyadong masabi, basta. Graduate ako! Happy graduation sa akin!
Labels: buhay estudyante
Graduation Day
Tinoyo si Aia nung 9:29 AM
*deleted original post*
Binura ko ang original post ko dahil napansin kong ang lanta ko ng magsulat kumpara sa
dati. Nagrounds kasi ako sa mga blog na madalas kong binabasa, nakakuha lang ako ng onting inspirasyon. Pero sa totoo nainggit lang ako sa kung paano sila magsulat na kahit nobela ang post nila, masarap basahin hanggang katapusan.
Ilang araw nalang, 6 days to be exact, madadagdag na ko sa unemployment rate ng Pilipinas. Pero sa mga course na kailangan pa ng lisensya para manloko ng iba, este makapagtrabaho, isang bagay lang ang pag graduate, at everything ang pagpasa sa boards. Kapag ako bumagsak ng NLE, ayoko ng magsalita dahil marami mag-aapila sa lait na gagawin ko.
Isa lang naman ang gusto ko sa buhay, ang SUMIKAT. Umbrella effect kung baga, kapag sikat ka ang daming perks na wag na nating isa isahin dahil hindi rin ako siguarado kung anu ano ang mga yun, basta alam ko marami. Bakit hindi ba ko pinanganak sa isang marangya o tanyag na pamilya.
Nagkakaroon ako ng post-graduate crisis ngayon (na sa totoo lang medyo stagnant naman ang feeling ko na yan at nauubusan lang ako ng sasabihin ngayon). Hindi ko alam ang gusto kong gawin sa buhay, gusto ko ba talaga magpaalila sa mga doctor sa ospital, o gumiling nalang sa Pegasus para sa madaling pera. Mapapalaki pa ang tyansang makuha akong dancer sa Wowowee at maging karelasyon si Willy. Pero hindi nga pala ako marunong sumayaw at mukha akong butete sa laki ng tiyan ko.
Main point is, hindi ko na gusto ang kursong pinili ko. At huli na ang lahat para magrewind at patungan ang mixtape na record ng buhay ko.
Pero sabi nila di pa naman huli ang lahat. Hindi nga ba?
Gusto ko lang naman ay sumali sa PBB, kamuhian ng mga tiga panood at maging artista. Bow.
Labels: buhay estudyante, life, twenty-something problems
Written presage
Tinoyo si Aia nung 9:33 PM
Binantaan ko yung ex-boyfriend ng kaibigan ko kanina (pero di nakarating sakanya, sa kaibigan ko ko lang sinabi) na wag na wag siyang magpapakita sakin/samin, nang hindi ko naman talaga alam kung ano ang kaya kong gawin sakanya, at kung may magagawa nga ba talaga ako kapag nakita ko siya. Siguro sinabi ko lang yun para lang wag talaga siyang magpakita sakin dahil sobrang ma-bi-BV ang araw ko kapag nakita kong pagmumukhang niyang maitim. Sorry, pero tang ina niya! Hayop siya.
Hindi naman talaga dapat tungkol sa galit ko sa malaking maitim na bulas na yun na repeater ang post na ito. Pero nvm, natatakluban ng galit yung isip ko ngayon.
P.S. Tungkol dapat sa pagbabanta ang blog na ito pero nalimutan ko na yung sasabihin ko.
P.S. Sa P.S. Galit talaga ako. At malaki, mataba, maitim at repeater talaga yung ungas na ex-boyfriend na yun. Kung kilala mo siya, tahimik ka nalang.
P.S sa P.S ng P.S. BV tuloy ako.
[edit]
Kakasabi ko lang sa previous post ko na ayokong magsusulat tungkol sa mga bagay na dapat ikagalit. Tsss.
[/edit]
[edit ulit]
Sa ibang blog ko pala sinulat yun! Hahaha!
[/edit ulit]Labels: relationshit
Once a year post, eh?
Tinoyo si Aia nung 4:28 PM
Unang blog para sa taong 2010. Gusto ko sanang sumulat ng review tungkol sa nakaraang taon, pero masyado ng late. At tinatamad din ako.
Bumabawi ang taong ito sakin. Napakasaya! Nakapaligaya. Napakabuti ng Diyos. Ang galing! Masaya lang talaga ako. (Btw, I'm in the middle of review class. Haha)
Malapit na ang araw ng kapanganakan ko. Minsan lang ako talagang maging excited dito. Kadalasan ayoko pang pinaaalam dahil, ewan ko. Hahaha!
Ayy, dismissed na kami.... Ay di pa pala. Labo nitong prof!
Going back. Marami akong ineexpect sa araw ng birthday ko! Woohoo! Hindi ko na iisa isahin dahil magmumukha lang akong mayabang.
Hindi ko talaga alam kung ano ba dapat isusulat ko, tae! Tae! Shit!
Tae pinag-uusapan ng klase ngayon! :))
Labels: self