Soul Searching
Tinoyo si Aia nung 11:34 PM
Hindi ko alam sayo, pero parang pinagdadaanan ata talaga yung parte sa buhay na kailangan hanapin ang sarili. Nung hipster days ko nung highschool, nasa isip ko lang ay ano bang kabalbalan yang "soul searching" na yan? Anong lebel ng kaemo-han yan? Pero ayun, inihain ko sa sarili kong plato last year ang mga sinabi ko. Yummeh!
Hindi ko ulit alam sayo, pero hilig ko kasing mapag-isa lalo na kapag may bumabagabag, masakit, o hindi tama sa sarili ko. Two years ago ko lang na kumpirma yan nung pinagkanulo ako ng mga kaibigan ko simula gradeschool na wala nga raw pinipiling okasyon ang hilig kong mapag-isa. Emo impulse.
Hindi ko alam kung saan pumupunta ang storya pero itutuloy ko nalang ang kwento. Doon ko tuluyang natanggap na emo at heart nga ako. Kaya siguro dapat ko ng kalimutan ang kagustuhan kong maging hipster. Ipapaliwanag ko sana ang dahilan sa likod ng lahat na ito pero wag nalang dahil that would be the residual "herbal drugs" talking.
Side kwento. Minsan ko lang aaminin 'to at malaki ang posibilidad na bawiin ko 'to sa mga susunod na araw kahit na may print screen ka nito. Noon highschool ako, nung nasa "Identity vs Role Confusion" pa ako, naalala kong una kong alyas na ginawa sa internet ay GaNjA_gUrL na hindi alam kung ano ba talaga ang ganja! Nakikita ko kasing nasa mga t-shirt yun at suot ng mga cool na tao sa paningin ko. In short hindi ko alam yun. At it turns out, once in my life I've become that GaNjA_gUrL Kaya kids, be careful on what type of identity you're going to show the internet.
Bale iniisip ko lang ngayon kung talaga bang pinagdadaanan itong soul searching phase sa buhay ng bawat isa, o may mga piling tao lang kagaya ko na mahilig mag emo sa bawat emosyon na pinagdadaanan? Nanonood kasi ako nito ngayon lang ng lumang pelikula ni Lorna Tolentino at Richard Gomez, e ganito ang eksenahan nilang dalawa.
Labels: life, self, twenty-something problems
Isabel
Tinoyo si Aia nung 3:15 AM
"Masaya ka ba? O pinipilit mo nalang maging masaya?"
Hindi ko mawari bakit may mga taong pinipilit isubsob sa mukha ng ibang tao na masaya sila. Gusto ko lang ipaalala na hindi naman kailangan.
Kung ano man ang tunay mong nararamdaman, hiling ko lang na sana 'sing saya talaga ng tunay mong nararamdaman ang mga lumalabas sa online status-
es mo.:)
Labels: Payong kaibigan
Kupal lang ako period
Tinoyo si Aia nung 3:15 AM
May mga oras, tulad ngayon, na bigla akong napapaisip bakit naiinis sakin ang mga tao? Di ko kasi get madalas. Malamang kupal lang talaga ako.
Meron kasi akong pinagtatawanang tweet kanina. Pero hindi ko na ikukwento. Kung trip mo malaman, BBM mo ko.
Labels: Kakupalan
The Women Tell All
Tinoyo si Aia nung 2:43 PM
Hindi ko kinakaya yung inis ko dito sa The Bachelor at hindi ko kinakaya bakit ko pa 'to pinanonood. Nakakaloka!
May isang babaeng nagkaroon ng "indicent relationship" sa ibang staff sa hindi ko alam na season. At nasaktan daw si lalaki dahil may iba. E anak ng hammershark rin pala tong lalaking 'to, e sya nga lahat ng babae dun dinedate niya.
Pero alam ko namang scripted 'to, pero jirits parin yung nagconceptualize ng palabas na 'to! GRABE!
Labels: media
Korean Dream
Tinoyo si Aia nung 3:49 AM
Wala akong kaalam-alam sa geography at sa bansang Korea, pero kasi ilang araw na akong atat ikwento yung napanaginipan ko nung isang araw, e kaso si buhay kung anu-ano binabato sakin ngayon.
Puputulin ko na at i-fafast forward ko na sa magandang parte. Bale ayun ba nga, the usual panaginip, hinahabol ako, tumatakbo ako at nagtatago para sa buhay ko dahil gusto akong patayin.
Matapos yang parte bg panaginip na yan, natalon ako sa South Korea. Mukha syang Greenhills lang pero Korea daw yun kaya go. Biglang may lumapit sa aking poging Koreano na mukha Pinoy.
Yun na yun. Kilig na kilig na ako dun hanggang ngayon. At hindi ko sigurado kung maayos tong blog na ito dahil antok na antok na antok na ko. @_@
Labels: kabalbalan, self
I'm friendly... Or so I thought
Tinoyo si Aia nung 4:23 PM
Buong akala ko magaling akong makipagkaibigan. Sa pagkakaalam ko kasi marami akong kaibigan. Bilang parang ang dami kong dapat imbitahin sa kasal ko sa susunod na taon.;)
Pwera biro, kakaonti ang tao sa eskwelahan ko nung highschool. Mabibilang sa eksaktong sampong kamay na naputalan ng isang daliri nung nakaraang bagong taon. Tatlong barkada ang pinipilit kong bahagian ng presence ko noong buong highschool dahil ayoko silang magtampo. Pero isang barkada nalang ang nakikita ko sa kasalukuyan.
Na-culture shock naman ako nung college sa dami ng estudyante. Sa bawat section na kinabibilangan ko, hindi ko masiguradong matatapos ang buong semester na kilala ko silang lahat. Iba lang siguro ang kolehiyo, sa isip isip ko.
Grumaduate ako na kabilang sa isang barkada, at kung hindi pa siguro kami pinag grupo, hindi ko sila magiging kaibigan. Hindi ko naman naisip ang kahalagahan nito noon dahil masyadong nilalamon ng oras ko ang pag-aaral at walang panahon para dagdagan pa ang mga taong kailangan kong pamahagian ng care.
Ngayon, sa mismong oras na ito, napagtanto kong hirap pala ako makipagkaibigan. Parang masyadong kuntento na ata ako sa taong mga masasabi kong tunay kong kaibigan. O siguro tamad lang ako magbuhos bg oras para kilalanin ang ibang tao. O kaya naman masyado siguro akong pihikan. Ganun.
O, ewan. Basta alam ko hindi ako ganun kagaling makipag kaibigan. Kung kailan nakita ko ang importansya nito, tsaka pa ako naging wala masyadong pakielam.
Labels: kabalbalan, kaibigan
Alien sa sariling bahay
Tinoyo si Aia nung 1:13 AM
Nagkaroon nanaman ng puwang sa puso ko ang lugar na ito. Maigi na rin maparito muna, wala masyadong tao.
Nanonood ako kanina lang ng Ancient Alients, sa totoo nakikinig lang dahil tutok ang konsintrasyon ko sa paglalaro ng Bejeweled. Maraming naglalarong violent reaction sa isip ko tungkol sa nasabing palabas pero amin nalang yun ng sarili ko (idadamay ko na rin ang boypren ko) dahil sigurado akong delubyo ang kakaharapin ko pag nagsabi pa ko ng kung anu pa man yung nasa utak ko.
Isasakto ko sanang isang taon mula nung huli kong sulat dito bago ko ipublish 'to kaso excited na akong gamitin bagong look nito. Sayang lang na hindi na ata kaya mag-upgrade ng utak ko para intindihin ang bagong HTML kaya ito naman, tiis tiis sa kakapiranggot na alam.
Bale ang daming nagbago over the past year (naks), o baka sa palagay ko lang yun. Gayunpaman masaya na akong nakikita ko ang onti-onting pagbabago sa sarili. Pero mas masaya siguro kung nakikita rin ng iba.
Labels: kabalbalan, life, self, twenty-something problems
Walang sawang lipat bahay
Tinoyo si Aia nung 1:12 PM
Pero ito na talaga! Wala nang bawian. Dito na talaga ako tatanda at uugatin.
http://kapirasongparadiso.wordpress.com
Pakiramdam ko ang mature ko na dahil nasa WordPress na ako. Wala akong basehan nito. Para sa akin lang talaga, medyo mature ang mga manunulat sa WordPress. CHOS!
See you
there!
Labels: buhay OFW, life, self, spirituality
Tiwala sa sarili
Tinoyo si Aia nung 4:56 PM
Nakaisip na ako ng dahilan kung bakit nananatiling frustration ang pagsikat ko sa internet.
Simula nang matuto akong kumalikot ng computer at maglaboy sa internet; nang pagdaanan ko ang sinasabi ni Erik Erikson na
Identity VS Role Confusion; yang sikat na sikat na teen angst; at nang mamulat ako sa mundo ng blogging; isa lang ang naging pangarap ko, ang maging internet superstar.
Pangarap ko talaga maging sikat na blogger. Ewan ko sayo, pero lumaki ata talaga akong kulang sa pansin. Mahal ko ang spotlight. Uhaw ako sa attention. Kaya ko pakasalan ang fame. At exage lang ako sa mga piangsasasabi kong yan.
Kanina pinamukha sa akin ng sarili ko na walang saysay ang cyberhouse ko kaya naman hindi ito dinadagsa nang mambabasa.
Sinilip ko ang ilan sa mga kilala at sikat na blog, o atleast sikat sa mundo ko, karamihan
(o rather lahat sila), may katuturan ang existence sa cyberspace. Kung hindi food blog, travel blog. Makakatulong nga naman ito sa mga taong nasa alta ciudad na walang magawa sa buhay at pera nila kundi waldasin.
E ako, sa loob ng walang taon, puro sa buhay kong walang saysay ang laman ng bawat pahina ng blog ko. Hindi naman ako galing sa isang tanyag na pamilya para ususyuhin ng tao ang buhay ko. Hindi rin naman inspirational ang mga pinagsasabi ko na ikatutuwa ng marami. At lalong hindi ako magaling magpatawa, tulad ng mga paborito kong blog.
Sabi ko iisip ako ng paraan para masolusyunan ito. At ang solusyon ko... wala. Wala akong gagawin. Itutuloy ko lang ang pagkwento sa buhay kong para sa akin ay makulay. Naniniwala parin ako, isang araw, sisikat ako, at magiging hit-maker ang lahat ng naging blog ko. ;)
(Ang totoong dahilan kaya wala nalang akong gagawin, sinubukan ko kasing gumawa sa wordpress dahil inggitera ako, kaso may nagmamay-ari na ng username na gusto ko. Pakiramdam ko nga akin yun, kaso nalimutan ko na ang password o email address).
Labels: twenty-something problems
Napadaan
Tinoyo si Aia nung 1:00 AM
Dahil na-up ang usapang blog sa Fb group ng Helios Int, napasilip ako dito.
Napabilib nanaman ako kung paano ko bola bolahin ang aking sarili sa bawat posts ko. Hindi ko alam bakit ang taas ng tingin ko sa sarili ko. Haha! Pero biro lang to, syempre.
Ikaw na mukhang magpapakamatay na sa boredom at napadaan sa blog na to, i-postpone mo muna ng bahagya yang suicide intentions mo nang mabigyan kita ng onting update sa walang saysay kong buhay.
Sa mga buwan na lumipas na muntik ng maging pataba itong blog ko sa cyberlupa dahil sa malalim na pagkakabaon sa limot, yun ang mga panahong (inakala kong) may saysay ang existence ko sa totoong buhay. Yung mga dahilan bakit hindi ako nanatili dito, ayun at naglaho na, inabanduna na ako.
Ang dami ko pang satsat, gusto ko lang sabihing heartbroken ako at ilang buwan narin ang nakakalipas. Yun lang naman ang highlight ng 2011 ko.
At wala na nga rin pala ako sa Pinas (na alam naman ata ng lahat).
Labels: buhay OFW, life
Soul Searching
Tinoyo si Aia nung 11:34 PM
Hindi ko alam sayo, pero parang pinagdadaanan ata talaga yung parte sa buhay na kailangan hanapin ang sarili. Nung hipster days ko nung highschool, nasa isip ko lang ay ano bang kabalbalan yang "soul searching" na yan? Anong lebel ng kaemo-han yan? Pero ayun, inihain ko sa sarili kong plato last year ang mga sinabi ko. Yummeh!
Hindi ko ulit alam sayo, pero hilig ko kasing mapag-isa lalo na kapag may bumabagabag, masakit, o hindi tama sa sarili ko. Two years ago ko lang na kumpirma yan nung pinagkanulo ako ng mga kaibigan ko simula gradeschool na wala nga raw pinipiling okasyon ang hilig kong mapag-isa. Emo impulse.
Hindi ko alam kung saan pumupunta ang storya pero itutuloy ko nalang ang kwento. Doon ko tuluyang natanggap na emo at heart nga ako. Kaya siguro dapat ko ng kalimutan ang kagustuhan kong maging hipster. Ipapaliwanag ko sana ang dahilan sa likod ng lahat na ito pero wag nalang dahil that would be the residual "herbal drugs" talking.
Side kwento. Minsan ko lang aaminin 'to at malaki ang posibilidad na bawiin ko 'to sa mga susunod na araw kahit na may print screen ka nito. Noon highschool ako, nung nasa "Identity vs Role Confusion" pa ako, naalala kong una kong alyas na ginawa sa internet ay GaNjA_gUrL na hindi alam kung ano ba talaga ang ganja! Nakikita ko kasing nasa mga t-shirt yun at suot ng mga cool na tao sa paningin ko. In short hindi ko alam yun. At it turns out, once in my life I've become that GaNjA_gUrL Kaya kids, be careful on what type of identity you're going to show the internet.
Bale iniisip ko lang ngayon kung talaga bang pinagdadaanan itong soul searching phase sa buhay ng bawat isa, o may mga piling tao lang kagaya ko na mahilig mag emo sa bawat emosyon na pinagdadaanan? Nanonood kasi ako nito ngayon lang ng lumang pelikula ni Lorna Tolentino at Richard Gomez, e ganito ang eksenahan nilang dalawa.
Labels: life, self, twenty-something problems
Isabel
Tinoyo si Aia nung 3:15 AM
"Masaya ka ba? O pinipilit mo nalang maging masaya?"
Hindi ko mawari bakit may mga taong pinipilit isubsob sa mukha ng ibang tao na masaya sila. Gusto ko lang ipaalala na hindi naman kailangan.
Kung ano man ang tunay mong nararamdaman, hiling ko lang na sana 'sing saya talaga ng tunay mong nararamdaman ang mga lumalabas sa online status-
es mo.:)
Labels: Payong kaibigan
Kupal lang ako period
Tinoyo si Aia nung 3:15 AM
May mga oras, tulad ngayon, na bigla akong napapaisip bakit naiinis sakin ang mga tao? Di ko kasi get madalas. Malamang kupal lang talaga ako.
Meron kasi akong pinagtatawanang tweet kanina. Pero hindi ko na ikukwento. Kung trip mo malaman, BBM mo ko.
Labels: Kakupalan
The Women Tell All
Tinoyo si Aia nung 2:43 PM
Hindi ko kinakaya yung inis ko dito sa The Bachelor at hindi ko kinakaya bakit ko pa 'to pinanonood. Nakakaloka!
May isang babaeng nagkaroon ng "indicent relationship" sa ibang staff sa hindi ko alam na season. At nasaktan daw si lalaki dahil may iba. E anak ng hammershark rin pala tong lalaking 'to, e sya nga lahat ng babae dun dinedate niya.
Pero alam ko namang scripted 'to, pero jirits parin yung nagconceptualize ng palabas na 'to! GRABE!
Labels: media
Korean Dream
Tinoyo si Aia nung 3:49 AM
Wala akong kaalam-alam sa geography at sa bansang Korea, pero kasi ilang araw na akong atat ikwento yung napanaginipan ko nung isang araw, e kaso si buhay kung anu-ano binabato sakin ngayon.
Puputulin ko na at i-fafast forward ko na sa magandang parte. Bale ayun ba nga, the usual panaginip, hinahabol ako, tumatakbo ako at nagtatago para sa buhay ko dahil gusto akong patayin.
Matapos yang parte bg panaginip na yan, natalon ako sa South Korea. Mukha syang Greenhills lang pero Korea daw yun kaya go. Biglang may lumapit sa aking poging Koreano na mukha Pinoy.
Yun na yun. Kilig na kilig na ako dun hanggang ngayon. At hindi ko sigurado kung maayos tong blog na ito dahil antok na antok na antok na ko. @_@
Labels: kabalbalan, self
I'm friendly... Or so I thought
Tinoyo si Aia nung 4:23 PM
Buong akala ko magaling akong makipagkaibigan. Sa pagkakaalam ko kasi marami akong kaibigan. Bilang parang ang dami kong dapat imbitahin sa kasal ko sa susunod na taon.;)
Pwera biro, kakaonti ang tao sa eskwelahan ko nung highschool. Mabibilang sa eksaktong sampong kamay na naputalan ng isang daliri nung nakaraang bagong taon. Tatlong barkada ang pinipilit kong bahagian ng presence ko noong buong highschool dahil ayoko silang magtampo. Pero isang barkada nalang ang nakikita ko sa kasalukuyan.
Na-culture shock naman ako nung college sa dami ng estudyante. Sa bawat section na kinabibilangan ko, hindi ko masiguradong matatapos ang buong semester na kilala ko silang lahat. Iba lang siguro ang kolehiyo, sa isip isip ko.
Grumaduate ako na kabilang sa isang barkada, at kung hindi pa siguro kami pinag grupo, hindi ko sila magiging kaibigan. Hindi ko naman naisip ang kahalagahan nito noon dahil masyadong nilalamon ng oras ko ang pag-aaral at walang panahon para dagdagan pa ang mga taong kailangan kong pamahagian ng care.
Ngayon, sa mismong oras na ito, napagtanto kong hirap pala ako makipagkaibigan. Parang masyadong kuntento na ata ako sa taong mga masasabi kong tunay kong kaibigan. O siguro tamad lang ako magbuhos bg oras para kilalanin ang ibang tao. O kaya naman masyado siguro akong pihikan. Ganun.
O, ewan. Basta alam ko hindi ako ganun kagaling makipag kaibigan. Kung kailan nakita ko ang importansya nito, tsaka pa ako naging wala masyadong pakielam.
Labels: kabalbalan, kaibigan
Alien sa sariling bahay
Tinoyo si Aia nung 1:13 AM
Nagkaroon nanaman ng puwang sa puso ko ang lugar na ito. Maigi na rin maparito muna, wala masyadong tao.
Nanonood ako kanina lang ng Ancient Alients, sa totoo nakikinig lang dahil tutok ang konsintrasyon ko sa paglalaro ng Bejeweled. Maraming naglalarong violent reaction sa isip ko tungkol sa nasabing palabas pero amin nalang yun ng sarili ko (idadamay ko na rin ang boypren ko) dahil sigurado akong delubyo ang kakaharapin ko pag nagsabi pa ko ng kung anu pa man yung nasa utak ko.
Isasakto ko sanang isang taon mula nung huli kong sulat dito bago ko ipublish 'to kaso excited na akong gamitin bagong look nito. Sayang lang na hindi na ata kaya mag-upgrade ng utak ko para intindihin ang bagong HTML kaya ito naman, tiis tiis sa kakapiranggot na alam.
Bale ang daming nagbago over the past year (naks), o baka sa palagay ko lang yun. Gayunpaman masaya na akong nakikita ko ang onti-onting pagbabago sa sarili. Pero mas masaya siguro kung nakikita rin ng iba.
Labels: kabalbalan, life, self, twenty-something problems
Walang sawang lipat bahay
Tinoyo si Aia nung 1:12 PM
Pero ito na talaga! Wala nang bawian. Dito na talaga ako tatanda at uugatin.
http://kapirasongparadiso.wordpress.com
Pakiramdam ko ang mature ko na dahil nasa WordPress na ako. Wala akong basehan nito. Para sa akin lang talaga, medyo mature ang mga manunulat sa WordPress. CHOS!
See you
there!
Labels: buhay OFW, life, self, spirituality
Tiwala sa sarili
Tinoyo si Aia nung 4:56 PM
Nakaisip na ako ng dahilan kung bakit nananatiling frustration ang pagsikat ko sa internet.
Simula nang matuto akong kumalikot ng computer at maglaboy sa internet; nang pagdaanan ko ang sinasabi ni Erik Erikson na
Identity VS Role Confusion; yang sikat na sikat na teen angst; at nang mamulat ako sa mundo ng blogging; isa lang ang naging pangarap ko, ang maging internet superstar.
Pangarap ko talaga maging sikat na blogger. Ewan ko sayo, pero lumaki ata talaga akong kulang sa pansin. Mahal ko ang spotlight. Uhaw ako sa attention. Kaya ko pakasalan ang fame. At exage lang ako sa mga piangsasasabi kong yan.
Kanina pinamukha sa akin ng sarili ko na walang saysay ang cyberhouse ko kaya naman hindi ito dinadagsa nang mambabasa.
Sinilip ko ang ilan sa mga kilala at sikat na blog, o atleast sikat sa mundo ko, karamihan
(o rather lahat sila), may katuturan ang existence sa cyberspace. Kung hindi food blog, travel blog. Makakatulong nga naman ito sa mga taong nasa alta ciudad na walang magawa sa buhay at pera nila kundi waldasin.
E ako, sa loob ng walang taon, puro sa buhay kong walang saysay ang laman ng bawat pahina ng blog ko. Hindi naman ako galing sa isang tanyag na pamilya para ususyuhin ng tao ang buhay ko. Hindi rin naman inspirational ang mga pinagsasabi ko na ikatutuwa ng marami. At lalong hindi ako magaling magpatawa, tulad ng mga paborito kong blog.
Sabi ko iisip ako ng paraan para masolusyunan ito. At ang solusyon ko... wala. Wala akong gagawin. Itutuloy ko lang ang pagkwento sa buhay kong para sa akin ay makulay. Naniniwala parin ako, isang araw, sisikat ako, at magiging hit-maker ang lahat ng naging blog ko. ;)
(Ang totoong dahilan kaya wala nalang akong gagawin, sinubukan ko kasing gumawa sa wordpress dahil inggitera ako, kaso may nagmamay-ari na ng username na gusto ko. Pakiramdam ko nga akin yun, kaso nalimutan ko na ang password o email address).
Labels: twenty-something problems
Napadaan
Tinoyo si Aia nung 1:00 AM
Dahil na-up ang usapang blog sa Fb group ng Helios Int, napasilip ako dito.
Napabilib nanaman ako kung paano ko bola bolahin ang aking sarili sa bawat posts ko. Hindi ko alam bakit ang taas ng tingin ko sa sarili ko. Haha! Pero biro lang to, syempre.
Ikaw na mukhang magpapakamatay na sa boredom at napadaan sa blog na to, i-postpone mo muna ng bahagya yang suicide intentions mo nang mabigyan kita ng onting update sa walang saysay kong buhay.
Sa mga buwan na lumipas na muntik ng maging pataba itong blog ko sa cyberlupa dahil sa malalim na pagkakabaon sa limot, yun ang mga panahong (inakala kong) may saysay ang existence ko sa totoong buhay. Yung mga dahilan bakit hindi ako nanatili dito, ayun at naglaho na, inabanduna na ako.
Ang dami ko pang satsat, gusto ko lang sabihing heartbroken ako at ilang buwan narin ang nakakalipas. Yun lang naman ang highlight ng 2011 ko.
At wala na nga rin pala ako sa Pinas (na alam naman ata ng lahat).
Labels: buhay OFW, life